మరణంతో చెలిమి చేసి...

కలగా కదిలేను నీ రూపం నా కనుల మాటున
అలగా సాగి నా హృదయ తీరాలను తాకెను నా మది చాటున
వర్షించే మేఘమై నీ సంతోషం చిరునవ్వుల జల్లులను కురిపిస్తుంటే
నీ నీడనై సిరివెన్నలలో ఆ నవ్వు చుడాలనుకున్నా
ప్రేమ సాగర తీరాన నీతో కలిసి నడవాలనుకున్నా
ప్రతి క్షణం నీకు తోడుగా జీవించాలని ఆశగా కోరుకున్నా

నీకోసం నేను వేసిన ప్రతి అడుగుని అడుగు
మరువలేని నీ రూపాన్నే చూపిస్తాయి
ఇంక పలుకలేనంటున్ననా పెదవులని అడుగు
నీ పేరునే మరల మరల జపిస్తాయి
శ్వేత వర్ణాన్ని మరిచి రక్తంతో చెలిమి చేసిన నా నయనాలని అడుగు
విడువలేని నీ ప్రతిబింబాన్ని చూపెడుతాయి
నమ్మక నీవు చూసే ఆ చూపు నా యెద కోవేలలోకి చూడు
మూర్తి వై ఉన్నది నీవే అని ఆ గుడి గంటలు ప్రతిధ్వనిస్తాయి

వీటి కన్నా సాక్ష్యంగా ఏమి చూపగలను నీకు
నీకోసమే జీవించే నా ప్రాణం కన్నా ఏమి ఇవ్వగలను నీకు

నీ పిలుపు కోసం నిరీక్షణలో ఆకలన్నది మరిచాను
ఆపని నీ అన్వేషణలో నన్ను నేనే మరిచాను
నిమిషమైన ఇక నేను నిలువలేకున్నా
నా శ్వాసతో చెలిమికి నేను ఇక దూరమవుతున్నా
ఆయువు ఉండి నా ప్రేమ గెలుపుని చాటలేక
మరణంతో చెలిమి చేసి నా ఓటమిని చాటుతున్నా ప్రియతమా...!

ఒంటరినై ఒక్కడినై...

క్షణ క్షణం ప్రతిక్షణం
అన్నీ విడిచి అందరినీ వదిలి
అమ్మ అను మాట అనాధను చేయకున్నా
నాన్న పంచిన ప్రేమ అన్నీ నేర్పినా, నేడు
ఒంటరినై ఒక్కడినై చేయగలనా ఈ జీవన ప్రయాణం...
స్నేహం కొత్త ఊపిరినిచ్చినా
అప్పుడప్పుడు మనసు నీవెవరని ప్రశ్నించినా
గతం చేసిన గాయాలను మరిచి
నా ఉనికిని చాటేందుకు ఆశల ఊపిరి నింపుకుని
ఒంటరినై ఒక్కడినై చేయగలనా ఈ జీవన ప్రయాణం...
అలసి సొలసి బ్రతుకు తెరువు కోసం
వెతికి వెతికి ఒక సాయం కోసం
గుండెల్లో బాధని బంధించి కళ్ళలో కన్నీళ్ళను దాచి
గతం తాలూకు జ్ఞాపకాలను వదిలి
ఒంటరినై ఒక్కడినై చేయగలనా ఈ జీవన ప్రయాణం..
ప్రతి ఉషోదయం నన్ను ప్రశ్నిస్తున్నా
అస్తమించే రవి నన్ను వెక్కిరిస్తున్నా
అలుపు అన్నది ఎరుగక నిరాశను దరికి రానివ్వక
ఓరిమి అన్నది విడువక ఆశయం వైపు చూస్తూ
నొప్పి లేని నిమిషమేది జననమైన మరణమైన జీవతాన అన్నసూక్తి మరువక
ఒంటరినై... ఒక్కడినై.. చేస్తున్నా...ఈ జీవన ప్రయాణం......